ΑΝΤΙΔΩΡΟ

Ποιος ποτέ δεν δέχτηκε ευχάριστα ένα δώρο; ένα ελάχιστο έστω… μια ζεστή χειραψία, μια παραμυθία την ώρα του πόνου, ένα χτύπημα στην πλάτη, μια μπουκιά ψωμί μικρή σαν αντίδωρο; Το παραμύθι της γιαγιάς είναι δώρο-παρηγοριά. Και το δάκρυ στην εικόνα της Παναγιάς είναι δώρο… Στην εκκλησία της Αγιάσου, στη Λέσβο, είδα μια τεράστια πέτρα κάτω απ’ την εικόνα της Παναγίας. Είναι δώρο γιουρούκισσας (γύφτισσας), μου εξήγησαν. Δώρο στην Παναγία. Το κουβάλησε πολλά χιλιόμετρα…! Ζούμε μια εποχή λιμού σε όλα τα επίπεδα. Ας δεχτούμε το «Αντίδωρο» που μας προσφέρεται. Είναι ένα κομματάκι ψωμί, ένα βλέμμα παιδιού, μια ζεστή αγκαλιά στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου! Που ξέρεις; Μπορεί να διανύθηκαν χιλιόμετρα, για να φτάσει ως εμάς. Και ο Κύριος ας πληθύνει το Αντίδωρο τούτο. Κι ας παρηγορήσει πεντακισχιλίους στην έρημο. Κι ας ποιήσει τον άρτον τούτον τίμιον Σώμα του Αναστάντος. (Αργυρώ Ορφανουδάκη Φιλόλογος – Συγγραφέας)

Περιεχόμενα

Περιεχόμενα
Πρόλογος
Εκκλησία, η μάννα μας
Της ακαρπίας το όνειδος
Ετέχθη ημίν
Εν μέσω χειμώνος
Η δωρεά της επόμενης ημέρας
Η Παναγία του πόνου
Αν γίνετε άγιοι, θα σώσετε τα παιδιά σας
Ιδού η Μήτηρ σου…
Μετανοίας ο καιρός
Δεύτε λάβετε Φως!
Έρχου, Κύριε Ιησού…