ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

…Ασφαλώς υπάρχει μία τραγωδία στη σχέση μας με τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας δεν χόρτασαν την αγκαλιά – ανάπαυση των γονιών τους. Είναι ανανούριστα, ακανάκευτα, αχάιδευτα, αφώτιστα. Αναπνέουν όχι τον αέρα της αθωότητας, όπως τους ταιριάζει, αλλά τον μολυσμένο αέρα της κακίας και της αισχρότητας. Δε βλέπουν ειρηνικά πρόσωπα με ήρεμα καλοσυνάτα μάτια, αλλά νευριασμένους ή ξετσιπωμένους γονείς, που βλέπουν τα παιδιά τους χωρίς να τα κοιτάζουν.
Πόσα δάκρυα μετάνοιας αρκούν γι’ αυτά τα εγκλήματα που κάνουμε στα παιδιά μας εμείς οι γονείς τους…
Μπορούμε άραγε να κοιμόμαστε ήσυχοι όταν έχουμε πλέον διαπιστώσει δραματικά το ότι τα παιδιά μας δεν ονειρεύονται, δεν προσεύχονται, δεν κλαίνε, δεν αγαπιούνται, δεν πιστεύουν σε τίποτα πραγματικό; Τελικά δεν μας αγαπούνε; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Αντί προλόγου
Ελάτε να κάνετε οικογένειες!
Οι εχθροί του ζευγαριού
Η σύγχρονη οικογένεια δεν φέρνει ευτυχία
Γιατί χωρίζουν τα ζευγάρια;
Εσείς πώς δεν χωρίσατε ακόμα;
Η οικογένεια – επαναστάτης, κόντρα στην κρίση!
Το μαρτύριο της μονογονεϊκής οικογένειας
Η Ελληνίδα μάνα πάντα και σήμερα
Έρωτας – Οικογένεια
Η επιτυχία και η αποτυχία του έρωτα
Τι χρωστάμε στα παιδιά μας;
Το ταλαιπωρημένο, αδικημένο και προδομένο παιδί
Έτσι θα ζήσετε, παιδιά μου;
Έχουμε χάσει τα παιδιά μας…
Υποθήκη
Οι νέοι μας σε εμπόλεμη κατάσταση
“Ίνα τι περίλυπος ει, η ψυχή μου και Ίνα τι συνταράσσεις με;”
Το δράμα της Ελλάδας μας…
Ποιος φοβάται την αποτυχία;
Έργο του δασκάλου, να κρατήσει το έθνος ζωντανό!
Η κλώσσα και η καμπάνα
Γιατί ο κόσμος δεν ευτυχεί;
Κρίσιμα επίκαιρη η μετάνοια
Επίμετρο