ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Ήταν ο απελπισμένος και μισάνθρωπος. Και το Πάσχα;
“Ψηλά άστρα. Γλαυκός ουρανός και πλήθος άστρα. Κάτω κεριά, αναμμένα κεριά, καπνοί μοσχολίβανου κι η φωνή – παιάνας – θρίαμβος: “Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος”. Ψάλλουν οι ιερείς, ψάλλουν οι ψαλτάδες, ψάλλει ο λαός. Ψάλλει ο Χάρης, ο θεολόγος ψάλλει κι ο Γιώργος Αγγελής ο τραπεζιτικός και νομικός. Το ψάλμα ενώνεται με των κεριών το φως, με τον καπνό του λιβανιού, γίνεται φως των ματιών, φως της ψυχής, γίνεται οσμή ευωδίας… Ο Αγγελής, μα έχει γίνει και τούτος φως. Αστράφτει. Λαμποκοπάει… […] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Ζη η αγάπη
Στην ευχή του Θεού
Οι νεκροί που ανασταίνονται
Η Ανάστασις είχε κιόλας γίνει
Αξιαγάπητοι πια
Ποιος χαίρεται το Πάσχα
Ήρθα να σας πω, Χριστός ανέστη
Μάννα, Χριστός ανέστη
Άλλες φωνές
Το Πάσχα της θεια-Μέλπως
Κι όσους του μοιάζουν
Λαμπριάτικος περίπατος
Λίγο λάδι στ’ “αγγεία”
Και πολύτεκνος
Κι επήγαν
Στολή της Αναστάσεως
Το Πάσχα του δεκαοχτάχρονου
Ζήλεψαν και οι άγγελοι
Να το χαρούμε το Πάσχα μας
Αληθώς ανέστη